Deadliest Warrior: Legends (XBLA, PSN)
Ondanks onze aangeboren affiniteit voor het vergieten van liters bloed en het zien rondvliegen van gruwelijk verminkte ledematen, werden we niet helemaal wild van de eerste Deadliest Warrior op XBLA. De wel erg expliciete fighter bevatte immers een aantal designfouten, was ongebalanceerd en had in zijn geheel niet zoveel om het lijf. Tijd om te zien of het Deadliest Warrior: Legends beter vergaat.
Alle kritiek op het origineel ten spijt, toch maakte de aankondiging van een opvolger ons blij, want het concept van de game bevat hopen aan potentieel. Deadliest Warrior: Legends blijft gelukkig trouw aan zijn gewelddadige roots en laat je nog steeds vijanden onthoofden, vierendelen en herleiden tot een miserabel hoopje bloederige pulp. Bovenop het feit dat de game deze keer ook op PlayStation Network zal verschijnen, ergens in de loop van de zomer, zijn er nog heel wat zaken veranderd – al is het niet altijd even duidelijk of dat de gameplay ten goede komt.
Historisch geweld
Een eerste opvallende wijziging blijkt al uit de titel: in plaats van robbertjes uit te vechten tussen anonieme Romeinen, Spartanen of ninja’s kan je deze keer kiezen uit negen legendarische strijders uit alle windstreken. Alexander de Grote, Genghis Khan en Hannibal zijn maar enkele van de generaals die je kan gebruiken. Het spelen met historische figuren maakt het vechten zeker meeslepender, al zijn de uiteindelijke verschillen met het origineel louter cosmetisch. Naar ons aanvoelen is deze opvolger zelfs iets minder gevarieerd dan de eerste Deadliest Warrior, want hoewel elke vechtersbaas nog steeds zijn eigen typische wapens ter beschikking heeft, zijn die meestal erg generiek en vragen de verschillende personages niet echt een verschillende speelstijl of tactiek. De game heeft dus ingeboet aan variatie, maar wel ten voordele van een verbeterde balans tussen de protagonisten en minder spelbedervende exploits.
Wat het vechten zelf betreft heb je nog steeds een hoge, middelhoge en lage aanval en verdediging ter beschikking, maar de vernietigende speciale aanvallen uit de eerste game zijn geschrapt uit de movelist. Ook deze ingreep draagt bij tot een betere balans, al zorgt dit ervoor dat elk personage nog meer aanvoelt als eenheidsworst. Desalniettemin komen one-hit kills nog steeds af en toe voor, maar minder uitgesproken dan in het origineel.
In plaats van de special moves introduceert Legends een nieuw grapple-systeem. Door twee knoppen tegelijk in te drukken, grijp je de tegenstander vast en word je allebei gevraagd om één knop uit drie mogelijke knoppen te kiezen.Wanneer het slachtoffer dezelfde input geeft als de aanvaller, duwt hij hem zonder schade van zich af. In het andere geval krijgt hij een serieuze tik te verwerken; een gebroken arm, een gebroken been of een directe, extreem bloederige fatality. Dit mechanisme voelt, in tegenstelling tot de andere aangehaalde veranderingen, erg ongebalanceerd aan.
Vooral de knop die de bloederige fatality loslaat zorgt voor grote onbalans. Wanneer je zelf de AI vastgrijpt, kies je best voor Y, de knop die resulteert in een onmiddellijke dodelijke afloop. Omdat de computergestuurde tegenstander zelf volkomen random een knop lijkt te kiezen - ongeacht wat jij doet – zul je dus ofwel de tegenstander met één stoot afmaken of net de pech hebben dat de tegenstander jouw aanval blokkeert. Sta je aan de ontvangende kant, dan neem je een wel heel erg groot risico als jij niet Y induwt, die net deze fatale move blokkeert. Als resultaat eindig je dan wel vaak met een gebroken ledemaat, maar dat is beter dan meteen je graf in worden geslagen.
Risk met een bloederig kantje
Verdedigen tegen een grapple-aanval is dus zonder meer een pijnlijke zaak, en het hoeft dus niet te verbazen dat een aanzienlijk deel van de online potjes die we speelden zich ontplooiden tegen spammers van deze move. Een nieuwe beweging die wél goed werkt is de mogelijkheid om tegenstanders een duwtje te geven, wat je een opening laat om een verpletterende aanval in te zetten of zelfs om hem over de rand van het speelveld te duwen. Ondanks de nieuwe technieken en de tutorial over de mogelijke bewegingen en verdedigingen in de game, blijkt het uiteindelijk toch nog steeds zo te zijn dat degene die erin slaagt om de eerste rake slag toe te dienen erg vaak ook als winnaar uit de bus komt. De gevechten waar we echt spanning ervaarden tussen twee evenwaardige opponenten, zowel online als offline, zijn op één hand te tellen. Als fighter schiet Deadliest Warrior: Legends daardoor veruit tekort tegen de toppers in het genre.
Een van de belangrijkste toevoegingen moet de Generals-spelmodus zijn. Generals biedt een Risk-achtige spelervaring door je een aantal legers in handen te geven op een wereldmap die opgedeeld is in diverse gebieden. Door meer van deze gebieden, continenten en strategische plaatsen te veroveren, verkrijg je voordelen tegenover je opponent en wordt het makkelijker om uiteindelijk diens thuisbasis in handen te krijgen, het einddoel van de spelmodus. Op bepaalde momenten herleidt de strijd zich tot een duel tegen de generaal, waarop de actie verschuift van het spelbord naar een standaardgevecht. De strategische elementen die in Generals verwerkt zitten, maken de spelmodus erg leuk om te spelen, al is deze uiteindelijk van hetzelfde bedje ziek als de man-tegen-man gevechten: het is erg moeilijk om een stevige klap te verwerken en daarna alsnog een overwinning uit de brand te slepen. De grootste tekortkoming aan deze modus is echter het feit dat hij enkel offline speelbaar is, een moeilijk te begrijpen keuze van de ontwikkelaar.
Lang wachten
Naast Generals kan je offline nog steeds losse potjes spelen, of het in de Arcade-modus opnemen tegen elk van de negen personages in de game om zo nieuwe wapens vrij te spelen. De online-gevechten die we speelden werden af en toe onderbroken door een freeze van de console, wat het spelplezier niet echt bevorderde. Maar met de lokale multiplayer hebben we ons wel een tijdje kostelijk geamuseerd, al was het maar omdat het visueel illustreren van de naam van Vlad the Impaler aan de persoon die naast je in de zetel zit gewoon kostelijk amusement is.
Visueel is Legends zeker een verbetering tegenover het origineel, al zijn de graphics nog steeds minder dan wat we van de huidige generatie XBLA- en PSN-titels gewend zijn. De levels voelen wel minder steriel aan en ook de personages worden met meer zorg voor detail weergegeven. Reken wel op serieuze laadtijden voor de start van een gevecht (Tekken 6, anyone?), een minpunt dat moeilijk te verzoenen is met eerder zwakke visuals. Ook het stemmenwerk en vooral dan de lip-synching is nog voor verbetering vatbaar.
Deadliest Warrior: Legends is te vinden in de Xbox Live Marketplace voor 800 Microsoft Punten (zo’n 10 euro). Later deze zomer komt het spel ook uit op PlayStation Network.
- Kleine verbeteringen
- Nog steeds even bloederig
- Generals 'Risk' spelmodus
- Overpowered grapple-systeem
- Mager als fighter
- Laadtijden