Mortal Kombat
De woorden ‘Finish Him’ hebben in sinds 1992 een speciale betekenis in de gameswereld, namelijk de kans om je tegenstander met een spectaculaire beweging een gruwelijk en bloederig einde te geven. Doorheen de jaren hebben de opvolgers van de allereerste Mortal Kombat die magische woorden wat laten verwateren door 3D-bewegingen, de introductie van meerdere vechtstijlen en het gebruik van wapens. De essentie van de reeks ging verloren, maar met deze nieuwste telg wou Netherrealm Studios expliciet terugkeren naar de roots van de franchise. En of ze dat gelukt is...
Deze review werd geschreven door Malkavian (PlayStation 3) en Goofus (Xbox 360).
Kliënten-service met grote ‘K’
Vanaf je de controller in je handen krijgt en de eerste slagen en stoten uitdeelt, word je overspoeld door een nostalgisch gevoel dat helemaal doet terugdenken aan Mortal Kombat 2 en 3. Voor diegenen die te jong zijn om deze klassiekers in de tijdsgeest van toen gespeeld te hebben, it was the Bomb. Maar geen getreur als je de topjaren van de reeks zou gemist hebben, want de makers hebben ervoor gezorgd dat je geen schrik hoeft te hebben dat je de verhaallijn niet gaat kunnen volgen en keren letter terug naar de roots van de game. Normaal gezien is een verhaal eerder bijzaak in dit genre van games. Meestal is er wel iets aanwezig dat voor ‘verhaal’ moet doorgaan, maar vaak is dat beperkt tot een introfilmpje met wat beperkte achtergrond over het personage en wat cutscenes na het beëindigen van een tiental gevechten tegen steeds moeilijker wordende tegenstanders.
In Mortal Kombat heeft de ontwikkelaar het over een totaal andere boeg gegooid en krijg je een Story Mode voorgeschoteld die vrij uniek is in zijn soort en tevens zó simpel qua concept dat je je afvraagt waarom deze vormgeving niet standaard is in fighter-land. Het verhaal begint bij Lord Raiden die in Mortal Kombat Armaggedon (de vorige MK-game) aan zijn einde komt in de handen van Shao Kahn, maar met zijn laatste adem een visioen stuurt naar zijn jongere zelf die juist klaarstaat om aan een Mortal Kombat-tornooi te beginnen. Daarin pik jij als speler in, en eens je start met de Story Mode heb je op geen enkel moment nog een laadscherm. Alle cutscenes vloeien immers vlekkeloos over in gevechten om daarna weer terug te keren naar een cutscene die het verhaal verder vertelt. Je blijft daardoor gekluisterd aan het verhaal dat je meeneemt doorheen de eerste drie Mortal Kombat-games.
Geïnspireerd door het visioen dat Raiden krijgt, zijn er enkele dingen die je iets anders probeert te laten lopen om de ondergang van Earthrealm en zijn bewoners te vermijden en dit heeft natuurlijk allemaal invloed op elkaar. Ook krijg je de oorsprong en achtergrond van heel wat personages duidelijk te zien, en er wordt onder andere getoond waarom Jax twee mechanische armen heeft, wat de achtergrond is van de vete tussen Scorpion en Sub-Zero en hoe Cyrax en Sektor door het leven gingen voor ze transformeerden in androids. Ook hoe alle personages onderling met elkaar omgaan en binnen welk kamp je ze moet situeren wordt helemaal uit de doeken gedaan. Een stukje fan-service dat zonder meer een pluim verdiend.
Alleen is maar alleen
Tijdens het spelen wordt je verplicht om met verschillende personages tevechten, want in tegenstelling tot andere fighting games kies je bij Story Mode niet zelf een personage om mee te vechten, maar beslist het verhaal over wie je controleert. Je krijgt in totaal zo’n 16 hoofdstukken voorgeschoteld en daar ben je toch gemakkelijk zo’n 5-6 uur mee zoet. Zo’n verhaalmodus mogen ze ons elke keer voorschotelen in een fighting game.
Buiten de Story Mode heb je de oude vertrouwde Ladder/Arcade-modus waar je per moeilijkheidsgraad een reeks vijanden de pan in moet hakken met als uiteindelijke eindbaas Goro of Kintaro en natuurlijk Shao Kahn zelf. Wil je de ladder graag met twee personages spelen, dan gaat dit ook, want Mortal Kombat introduceert het Tag Team-gevecht. Je kan tijdens zo’n gevecht wisselen tussen bijvoorbeeld Jax en Sonya en hen bij een wissel ook een speciale aanvullende aanval laten doen, zoals het tweede personage dat een extra vuurbal of stoot komt uitdelen en dan opnieuw verdwijnt naar de achtergrond. Naast deze Arcade Mode kan je ook kiezen om met twee spelers in een Tag Team rondjes tegen de AI te spelen of zelfs met vier spelers tegen elkaar in een Tag VS-match.
PlayStation 3-spelers hebben het voorrecht om met een echte Sony badass te spelen, want zij krijgen niemand minder dan Kratos als exclusief personage. Wie schrik had van een foute keuze kan gerust zijn, want Kratos hoort als geen ander thuis in Mortal Kombat. Hij gebruikt heel wat bekende bewegingen vanuit de God of War-reeks en ook de Fatalities zijn typisch voor Kratos. Hij brengt zelfs een eigen stage met zich mee met een Pit-fatality waar je God of War-gewijs kan beslissen waar de tegenstander neerkomt. Heerlijk.
Alles op zijn kop
Blijf je liever in je eentje spelen en wil je een stevige uitdaging, dan is de Challenge Tower iets voor jou. 300 uitdagingen, de ene al iets zotter dan de andere. Om enkele te noemen : Mileena die je met een teddybeer in de hand aanvalt, vechten zonder hoofd, met je ledematen gooien (die dan spontaan terug aangroeien) om schade te doen, een legioen van zombies op afstand houden met slechts één supermove ter beschikking... Ook terug van weggeweest zijn de Test your Might- en Test your Sight-uitdagingen: hard op de knoppen rammen om door een metalen draak te slaan of goed in de gaten houden onder welke schedel het oog verstopt zit. Heerlijk om dit terug te zien in de Mortal Kombat-reeks. Nieuw is de Test your Luck-modus, waar een slotmachine beslist hoe de match gaat verlopen door de spelregels ietsje aan te passen. Dit kan gaan van het aanschakelen van ‘Vampiric Touch’, zodat je leven bijkrijgt als je schade toebrengt of ‘Dream Kombat’, waar het beeld een dromerige waas krijgt, tot zelfs ‘Confused’ dat ervoor zorgt dat de controls door elkaar zijn geschud: boven wordt beneden, blokken is grijpen, enzoverder.
In al deze verschillende spelmodi kan je Kurrency verdienen. De Story Mode uitspelen geeft je al een behoorlijke aantal Koins om mee te beginnen en deze kan je spenderen in de Krypt die opnieuw terug is (inclusief de Screamer). De Krypt bevat allerlei verschillende concepttekeningen, renders, tot zelfs de muziek van de stages. Iedereen gaat natuurlijk opzoek naar de alternatieve outfits en extra fatalities die ergens onder een grafzerk, foltertoestel of in een lijk aan de boom of in het moeras zitten verstopt. Leuk om weten is wellicht ook dat de Krypt niet de enige plaats is waar je stuff kan vrijspelen. Wie goed zoekt en het nodige geluk heeft zal ook heel af en toe op een verborgen gevecht stoten waarbij je een nieuw personage kan unlocken.
X-Ray Specials: een andere kijk op schade
Mortal Kombat speelt zoals vroeger en zoals we er alleen maar van konden dromen. Weg zijn de verschillende vechtstijlen en allerhande wapens die je in eerdere versies zomaar uit je broekzak kon toveren. Ook op het gebied van gameplay gaan de makers terug naar de roots, want het spel speelt zoals Mortal Kombat 2 met de snelheid van Mortal Kombat 3. Best of both worlds, zou je kunnen zeggen. De game speelt dan ook enorm vlot en soepel met een snelheid die je verwacht van een Mortal Kombat-titel. Elk personage heeft zijn basisbewegingen en de gebruikelijke twee soorten vuist- en voetaanvallen, die je natuurlijk kunt combineren gebruiken om spectaculaire combo’s uit te voeren.
Maar deze game zou geen Mortal Kombat-game zijn zonder de speciale moves die de reeks zo typeren. En gelukkig gaan ze bij Netherrealm op dit vlak niet alleen de retro-toer op, maar schakelen ze ook nog een versnelling hoger. De toevoeging van Power-bar is dan wel niet echt iets nieuw in het fighter-genre, maar het is wel een nieuwigheid in de Mortal Kombat-franchise. Deze bar kan je op drie manieren gebruiken. Wanneer de meter voor een derde gevuld is, kan je hem gebruiken om zogenaamde Enhanced moves uit te voeren, een meer krachtige versie van om het even welke speciale beweging - zoals een vuurbal of een bom gooien. Breakers, of beter gezegd Combo-breakers, vergen zo’n twee derden van je meter in en kan je gebruiken om uit de anders onontkombare greep van je tegenstander te geraken.
Als ultieme power-move heb je de X-Ray ter beschikking. Deze gewelddadige actie gebruikt je volledige Power-bar en laat – als hij doel treft en niet wordt afgeblokt - enkele rake slagen los op je tegenstander. De X-Ray-Specials zijn dan ook heerlijk om te zien, want de naam zeg het al, je krijgt de binnenkant van je tegenstander te zien en hoe die vervormt, buigt en breekt onder het gebeuk van jouw stoten. Deze bewegingen doen enorm veel schade en kunnen meer dan eens het tij doen keren in een gevecht. Elk personage heeft een andere X-Ray-beweging en die moet ook anders gespeeld worden. Zo is de X-Ray van Cyrax ideaal tegen een tegenstander in de lucht, is de beweging van Jax niet te blokkeren omdat het een grijp-aanval is en is de X-Ray van Johnny Cage een reactie-aanval. Spijtig is wel dat elk personage slechts één X-Ray heeft en je na de 342ste keer wel genoeg hebt van die beweging en de bijhorende cutscene, ook al omdat het de snelheid volledig uit het spel haalt. Eens je een beetje je weg vindt met de bewegingen ga je de Power-bar dan ook eerder gebruiken voor de Combo-Breakers en Enhanced moves dan voor de X-Ray Specials.
Moet er nog bloed zijn?
Iets dat niet kan ontbreken bij een Mortal Kombat-game is natuurlijk bloed, litters bloed en wees gerust dat het rode goedje rijkelijk van het scherm zal spatten. Grafisch gaat Netherrealm opnieuw een stapje verder, want net als bij zovele race-games heeft elk personage een schade-model. Dit gaat van blauwe plekken, over losgescheurde kledij tot open wonden en zelfs het blootleggen van de hersenen. Het spel onthoudt trouwens ook waar je juist schade doet. Als je de ganse wedstrijd tegen de benen van de tegenstanders hebt gestampt, dan zal de schade daar zichtbaar worden. Geef je iemand met een masker, zoals Kabal of Scorpion, een stevige uppercut, dan bestaat de kans dat het masker van zijn gezicht vliegt. Ja, zelfs de bandjes van Kitana’s niemendalletje kan je stuk snijden met een goede aanval. Al verlies je nipt van je tegenstander, je eergevoel wordt toch wat gered als je zijn gehavende smoel ziet. Ook geeft een Flawless victory - een wedstrijd winnen zonder ook maar één keer geraakt te worden - meer voldoening als je echt geen enkel schrammetje hebt aan je lichaam.
Ondanks het feit dat we het herleiden van de gameplay naar zijn bloederige essentie alleen maar toejuichen, zijn er toch ook een aantal minpuntjes waar we niet overheen kunnen kijken. Het jezelf vervolmaken in het beheersen van alle speelbare personages is een intensief werk dat bestaat uit het leren van alle bewegingen, het zoeken naar een deliciaat evenwicht tussen aanval en verdediging en het anticiperen op de mogelijkheden van de tegenstander, waar je na lang oefenen de vruchten van kan gaan plukken. Deze inspanningen worden echter volledig van de tafel geveegd en zijn zo goed als nutteloos als je het moet opnemen tegen één van de eindbazen. Zo beschikken Goro en Kintaro over een hele set aan onblokkeerbare bewegingen met een behoorlijk groot bereik, waardoor je bijna niet anders kan dan je tactiek radicaal omgooien als je succesvol wil zijn.
De koning van de cheap shots is echter Shao Kahn, waarbij je jezelf tot een snelle dood veroordeelt als je ook maar in de buurt durft komen van de brutale heerser van Outworld. Eén mep van de hamer van deze geweldenaar neemt immers een enorm grote hap uit je levensmeter en als je de pech hebt om in de X-Ray van Shao Kahn te lopen, kan je je controller eigenlijk meteen wegleggen omdat deze meer dan 50% van je gezondheidsmeter opslokt. Op zich hebben we niks tegen een flinke uitdaging, maar als de enige manier om deze tot een goed einde te brengen door ons te verlagen tot het continu herhalen van dezelfde moves vanop verre afstand voelen we ons eerder een armtierige movespammer dan een speler die de game volledig beheerst.
Welke Kontroller?
Daarnaast moeten we ook opmerken dat de besturing van de game van die aard is dat niet elke controller perfect geschikt is om een topspeler te worden. Het uitvoeren van de verschillende bewegingen van elk personage vergen de precisie van een D-pad, eerder dan die van een analoge stick. Dat deze precisie in de controllers van de huidige generatie niet altijd te vinden is, en vooral de D-pad van de Xbox 360-controller wordt dan vaak geciteerd, is geen geheim. Regelmatig riskeer je dus vooral met die laatste een andere beweging uit te voeren dan wat je voor ogen had. We hebben de game ook uitgebreid getest met een arcadestick, maar ook dat schept zekere besturingsmoeilijkheden. Net als in elke Mortal Kombat-titel is er immers een aparte knop voorzien om aanvallen te blokkeren. Op een gewone controller is die toegekend aan één van de schouderknoppen, maar op een traditionele arcadestick is het onmogelijk om een vinger klaar te houden om op elk moment dat je het zou willen op die knop te duwen. Door het spelen met de arcadestick waren we dan ook genoodzaakt om een veel agressievere vechtstijl te ontwikkelen dan met de controller. Op zich is dat geen nadeel, maar wel iets waar je rekening mee moet houden wanneer je de keuze maakt over hoe je de game wil gaan spelen. Je kan natuurlijk altijd gaan voor de Mortal Kombat Tournament Edition arcadestick, waar de block-knop in het midden geplaatst is, al zal je daarvoor wel enkel in Frankrijk en de Verenigde Staten terecht kunnen.
Waar er wel meerdere per personage van zijn – in tegenstelling tot de X-Ray Specials – zijn natuurlijk de Fatalities. Standaard krijgt iedereen één Fatality die gewoon in je move-list staat. Ook kan je deze in de handige Fatality-trainer blijven oefenen tot je hem blindelings in de vingers hebt. Ook de tweede, in de Krypt gekochte, fatality kan je daar oefenen. Een Mortal Kombat zonder een Stage Fatality is als een PlayStation 3 zonder PSN, niet een volledig plaatje. Daarom kan je je tegenstander terug van de brug smijten in de Pit, door een boom laten verorberen in The Living Forest en ga zo maar verder. Je zal wel moeten zoeken naar de juiste manier want de Stage Fatality kan je niet kopen maar moet je zelf zoeken (op internet?). Je tegenstander vernederen? Het kan door hem te veranderen in een baby. Je leest het goed, de Babality is ook van de partij, maar ook deze ga je moeten zoeken want deze ultieme vernederingsmove kan je eveneens niet vrijkopen. Vier verschillende Fatality-moves per personage is natuurlijk niet slecht, maar we hadden graag nog meer gezien. Mercy, Friendship, Brutality: ze hadden er wat ons betreft allemaal in mogen zitten.
Eye-Kandy
Op het visuele vlak kunnen we eigenlijk kort zijn: Mortal Kombat ziet er schitterend uit. We hadden het al over het schademodel van de protagonisten, het realistische bloed waarmee de vechters besmeurd worden en de X-Ray Specials en Fatalities die de HD-graphics echt volledig tot hun recht doen komen. Ook de achtergronden zien er fantastisch uit, met heel wat oog voor details en allerlei kleine dingetjes die her en der gebeuren. Heel wat stages zijn ook herwerkingen van klassieke achtergronden uit de eerste games uit de franchise die met heel wat liefde in een HD-jasje gestoken zijn. Ondanks de verbluffende graphics zijn we offline nog geen enkele haperingen of vertragingen tegengekomen. De actie is vloeiend en goor in alle spelmodi zoals het hoort. Let wel, de tekenstijl en design van de reeks werd ondanks een mooie opsmuk wel in zijn authentieke eigenheid bewaard, en daardoor zal je hier niet de enorm visueel gelikte blitse graphics zien die games als Tekken 6 ofStreet Fighter IV sierden – gelukkig maar, wat ons betreft. Wie over een 3D-tv beschikt, kan deze ook benutten met een instelbare 3D-functionaliteit in de game.
Hoewel de camera doorgaans perfect op de actie is ingezoomd, faalt deze enigszins wanneer de vechters maximaal van elkaar verwijderd zijn. Wanneer je bijvoorbeeld Kintaro vanop afstand met vuurballen probeert te bestoken en het vierarmige beest beslist om zijn aanval in te zetten die hem uit de lucht op je hoofd doet vallen is een spontane reflex om achteruit weg te springen. Doordat het beeld al zover uitgerokken is, blijk je echter tegen een onzichtbare muur op te botsen en beland je ondanks een tijdig maneuver nog steeds vlak onder de aanval. Misschien een detail, maar als je er net op het slechte moment mee geconfronteerd wordt, zal je wellicht net als ons eens goed vloeken.
Genoeg Klichés met een K
Online kan Mortal Kombat minder overtuigen dan offline. De reden daarvoor is echter niet meteen te zoeken bij de aangeboden spelmodi op zich. Naast één-tegen-één en Tag Team Ranked en Player Matches, is er ook een geslaagde King of the Hill-modus voorzien, waarin het oude arcadegevoel wordt geprikkeld. Deze modus speelt zich af in een filmzaal, met de avatars van alle deelnemers die kijken naar het gevecht dat op het scherm geprojecteerd wordt. Degene die het gevecht wint speelt door tegen een volgende tegenstander, de verliezer zit even op de bank. Na elke wedstrijd kunnen de kijkers ook punten geven aan de stijl van de winnaar.
Deze nochtans bijzonder leuke modus wordt echter geplaagd door een aantal problemen die ook in de andere online spelmodi te vinden zijn. Een eerste belangrijke tekortkoming is het feit dat de online-omgeving vergeven zit van de lag. Ongeacht of je nu speelt tegen vrienden die een paar straten verder wonen of tegen opponenten aan de andere kant van de wereld: lagvrije partijtjes zijn eerder een uitzondering dan de regel. Door de bijzonder snelle gameplay van deze titel hoeft het weinig betoog dat dit euvel de online spelervaring erg hard verstoord. Een tweede storende factor online kan je niet echt op de rekening van Netherrealm Studios schrijven, maar zijn de schijnbaar onvermijdelijke kinderachtige spammers van teleportmoves en andere moeilijk te controleren aanvallen. Als je weet hoe je dit gespuis moet aanpakken, maken ze weinig kans, maar leuk is natuurlijk anders. Hopelijk worden de netwerkproblemen gepatched en raken deze laatste groep spammers en ragequitters het spel snel beu zodat de online-omgeving voor iedereen wat aangenamer wordt. Voorlopig moeten we echter concluderen dat Mortal Kombat een veel sterkere titel is offline dan online. Tenslotte vermelden we nog voor wie van plan is om zich de game tweedehands aan te schaffen dat Warner voor Mortal Kombat met een Online Pass-systeem werkt, wat inhoudt dat bij elk exemplaar een code zit die je moet ingeven op XBLA of PSN om online te kunnen spelen. Als je de game van iemand overneemt, zal je zo'n tien euro moeten neertellen om langer online te kunnen dan de trialtijd van twee dagen.
- Verbluffende Story Mode
- Snelle MK3-gameplay
- Challenge Tower
- Tot de nok gevulde Krypt
- King of the Hill-modus
- Minder genietbare online omgeving
- Cheap shots nodig om eindbazen te verslaan