Een race tegen de tijd in Lightning Returns: Final Fantasy XIII

[Gespeeld op PS3]

Lightning Returns Final Fantasy XIII (hierbij genomineerd voor 'te lange titel') is de hekkensluiter van de Final Fantasy XIII-trilogie. De game breidt een einde aan Lightnings saga en probeert nog snel de nay-sayers te overtuigen om de reeks een kans te geven. Aan Square Enix om te bidden tot de god Buhnivelze dat het hierin slaagt en ook de fan base tevreden houdt.

Dit type game weet je meestal meteen zin te doen krijgen in de game dankzij de introductietrailer. Echter, om de één of andere bizarre reden, is er geen voice-over in de voor de rest erg prachtige welkomsttrailer. Gewoon skippen die handel, want je krijgt 'em gelukkig mét voice opnieuw te zien wanneer je de game echt start. Alvorens te starten, krijg je de keuze om de game volledig te installeren of slechts een light versie te installeren. De volledige installatie met een grootte van een flinke 4,5GB belooft een snellere laadtijd, dus je weet meteen waarvoor je kiest.

Lightning is de protagoniste van dienst (wie had dat gedacht) in een verhaal dat draait rond tijd. Vijfhonderd jaar na Final Fantasy XIII-2 is de wereld gedoemd tot vernietiging door de Chaos. Lightning krijgt van Buhnivelze, een bovennatuurlijke entiteit, de opdracht om nog zoveel mogelijk zielen te redden door ze mee te nemen naar een nieuwe wereld. Voor wat hoort wat, dus Buhnivelze belooft in ruil dat Lightning haar zus Serah kan terugkrijgen en hiervoor is Lightning tot letterlijk alles bereid. Tijd staat echter niet aan haar zijde, want de wereld vergaat binnen dertien dagen. Die tijd verstrijkt terwijl je gamet, al kan je ze opdrijven.

Tijdens de erg genietbare cutscenes en talrijke battles staat de tijd stil. Wanneer de teller echter op 0 springt voor je alles hebt kunnen afwerken, is het onherroepelijk 'game over' en zal je opnieuw moeten beginnen. Wel behoud je Lightnings progressie en items, maar toch is het een domper op de gamevreugde dat je weer alles door moet. Die mogelijke 'game over' zorgt dan ook voor een bepaalde stress en smoort zo vrije exploratie in de kiem, maar langs de andere kant is het ook wel een stevige motivatie, want je wil en moet gewoonweg zo efficiënt mogelijk met de tijd omgaan en gaat dan ook voor niets minder dan winst.

Lightning Returns neemt je mee naar een open wereld die opgedeeld is in vier regio's, twee stedelijke en twee landelijke gebieden die mooi uitgewerkt zijn. Het betreft hier een typische RPG-wereld met daarin NPC's, winkels, ontmoetingen met vijanden groot en klein en een waaier aan hoofd- en zijquests. De steden waarin je vertoeft zijn sfeerrijk en de talrijke NPC's brengen leven in het mooie decor. Sommige plaatsen zijn grim en grauw en andere zijn ondergedompeld in zoveel kleur dat een regenboog er jaloers op zou zijn. Op dergelijke locaties is het erg spijtig dat de klok tikt en je niet zomaar even kan genieten van het uitzicht, kan proeven van de sfeer of verborgen hoekjes kan zoeken.

Grafisch gezien is de game gelijkwaardig aan zijn voorgangers en we hebben ondertussen al dat tikkeltje beter gezien op de PS3. Storend is het niet, want de atmosfeer van de omgevingen maakt op dit gebied heel wat goed. De muziek is erg smaak- en sfeervol en gewoonweg wat je verwacht van een Final Fantasy-game van deze generatie. Ook het stemmenwerk mag er wezen, zowel in het Engels als in het originele Japans. Het Japanse stemmenwerk zit er niet standaard bij, maar kan je wel gratis downloaden in de PlayStation Store.

Eén van de vele veranderingen tegenover de voorgaande titels is het feit dat er deze keer maar één speelbaar personage is, Lightning dus, al passeren er een heleboel bekende personages de revue zoals Snow, Hope, Noel en Serah. Dit keer dus geen rollenspel, maar sta je er alleen voor.

De hoofdlijnen van het verhaal zijn eenvoudig en nog te volgen voor zowel nieuwkomers als spelers van de vorige twee games. De diepgang is echter zo uitgebreid dat het wellicht voor beide partijen aanvoelt alsof er een bibliotheek aan informatie uit de lucht komt vallen om pardoes op je hoofd neer te storten. Er worden uiteraard wel zaken uitgelegd en Hope, die ons bijstaat via een vorm van telefonisch contact, herhaalt regelmatig (spijtig genoeg soms overdreven) enkele zaken. Het is hoe dan ook niet makkelijk om dit allemaal in één keer te verorberen. Je kan wel te allen tijde de Datalog raadplegen om meer info in te winnen, maar of je zin hebt om dit allemaal te lezen is maar de vraag. Het feit dat we ook nog eens een emotieloze Lightning aan het hoofdroer hebben staan in dit ingewikkeld epos zorgt ervoor dat de inleving nogal beperkt blijft. Dit is spijtig, want de diepgang iijkt er te zijn, alleen voelt het alsof die verstopt zit achter een flinke mistbank.