E3-preview: Hitman: Absolution
Daar zit je dan rustig te genieten van een stil moment in de enige plaats waar stilte vereist is, de bibliotheek. Een verlaten bibliotheek, ja, maar wat afgetakelde muren en een beetje stof kunnen je er niet van weerhouden de laatste nieuwe van je geliefde auteur nog eens op te snorren. Jammer dan dat de politie beslist om een kleine klopjacht te beginnen en je rust te verstoren. Er gaan wat mensen afzien. Na een dramatische binnenkomst van de arm der wet, schuift het beeld langzaam naar boven, herkennen we het iconische pak met handschoentjes en zien we hem eindelijk...
Agent 47 is terug en hij laat er niet veel gras (of haar) over groeien. Hij mag zich dan wel ettelijke jaren hebben teruggetrokken, maar blijkbaar is moorden in stilte zowat als fietsen. Het kan misschien wat stroef gaan in het begin, maar je leert het niet af. Nadat de agenten het gebouw binnenstormen en de elektriciteit proberen aan te zetten, bevind je je nogal in een vervelende situatie. Eén tegen een tiental, geen wapen tegen een tiental. Dat kan wel eens lastig worden... voor de politie.
Al snel hervatten we ons gesluip en getuimel om zo van de ene schuilplaats naar de andere te gaan, zonder gezien te worden. De agenten blijven ondertussen verder zoeken en doen hun rondes, zoals we in een sluipgame gewoon zijn. Af en toe zullen ze reageren op geluid of beeld, maar zelfs het verdwijnen van een kompaan zal hen na een paar seconden niet meer deren.
Omdat onze kale krijger ondertussen al genoeg levenservaring heeft opgedaan en ook voldoende mensen het hoekje om heeft geholpen, heeft hij zijn instincten kunnen verfijnen en dat resulteert dan ook in een nieuwe feature ‘instinct’. Hiermee kan hij, Assassin’s Creed eagle vision-gewijs, zijn tegenstanders aanschouwen in een lichtblauwe gloed. Extra voordeel is dat hij het pad dat ze zullen bewandelen ook al detecteert. Hierdoor wordt het iets eenvoudiger om je slag voor te bereiden, al kan je er ook voor kiezen om gewoon lang te blijven turen naar de patronen van je toekomstige doelwitten.
De eerste tegenstander wordt langs achteren gewurgd en al snel vind je een elektriciteitsdraad. We pinken een traantje weg bij de gedachte aan onze ‘tripwire’, zeker als we hem kort daarna ook in actie zien. Geruisloos gaat ons tweede slachtoffer tegen de vlakte – al lijkt zijn kompaan niet echt in paniek als hij hem niet meer ziet staan ten opzichte van 2 seconden eerder. Een mooi beeldje van ongetwijfeld een belangrijk historisch figuur dient om de gezichtssterkte van ons derde slachtoffer te meten. Buste 1 – agent 0.
Qua vrijheid om te doen en laten wat je wil, zit het dus wel snor in deze Hitman: Absolution. Sowieso was sluipen en van cover tot cover bewegen de beste optie hier – zeker gezien het gebrek aan wapens bij aanvang. Toch kon je in principe even goed de elektriciteitskast ongemoeid laten of beginnen knallen van zodra je een vuurwapen afhandig kon nemen. In deze demo verkoos men echter de stille, geruisloze methode, al werd er wel een nekje of twee gebroken en moest er wel een menselijk schild gebruikt worden om zonder kleerscheuren uit de bibliotheek te geraken.
Na een vuurgevecht in de trappengang eindigt deze eerste grote confrontatie met een subtiel schot vlak boven de luster, met een heleboel stof, brokstukken en agenten die verdwaasd achter blijven terwijl je naar het dak vlucht. Uiteraard kan hier de obligate helikopter niet ontbreken en al snel moet je doorheen een duiventil lopen – met een streep rockmuziek op de achtergrond – om te ontsnappen aan het spervuur dat je cadeau krijgt.
Terwijl je in slowmotion dekking probeert te zoeken in een volgend gebouw, word je geflankeerd door een bende duiven – in ware John Woo-stijl. Jammer genoeg voor de vliegende ratten dienen ze ook als dekking, want een aantal kogels wordt dankbaar tegengehouden zodat Agent 47 veilig weg geraakt.
Naast het sluipen en het moorden is het ook mogelijk om eigenlijk zo braaf mogelijk doorheen de wereld te gaan. Dat wordt gedemonstreerd in het volgende stukje van de demo. Jammer genoeg moet daarvoor eerst een andere agent sneuvelen. Zodra je zijn outfit hebt aangedaan, laat de helikopter je zomaar gaan, omdat hij vermoedt dat je aan zijn kant staat.
De volgende scène plaatst je in een weedkot van een aantal overbejaarde hippies, waar ook plots de politie binnenvalt. Omdat je zelf in een politie-outfit zit, grijp je snel een bong vast en kan je nog even de illusie wekken dat je gewoon al eerder ter plaatse was gekomen... tot de bong kennis maakt met het gezicht van de eerste agent en je al snel komaf maakt met de tweede. Leve vermommingen.
Een rustgevend gesprek met de liftbediende later sta je in de inkomhal, waar zowat het halve korps klaar staat om je op te jagen. Subtiel kijk je steeds de andere richting uit als er volk je passeert. Af en toe eens krabben aan je gezicht om het nog beter te verhullen en hopen dat niemand merkt dat je je toch wel heel verdacht gedraagt. Om te weten hoe NPC’s zich voelen, hoef je enkel maar de kleine boog boven hun hoofd in de gaten te houden. Dit zal aanduiden hoe verdacht ze de situatie vinden en in wat voor gevaar je je weldra eventueel zal bevinden.
Een welbepaalde agent mompelt iets over je aanwezigheid en blijft je ook voortdurend aanstaren. Je kijkt rond en ziet een M16 klaar staan tegen de toonbank van de balie. Je neemt het zekere voor het onzekere, ondanks het feit dat zwaarbeveiligde agenten je waarschijnlijk binnen de kortste keren lood zullen doen vreten. Vaarwel wrede wereld.... en je grijpt een donut op de balie.
“Hey, ben jij niet ...? Ik dacht dat je jaren geleden gestopt was,” hoor je de twijfelende agent zeggen. Een gezwind antwoord later stap je de voordeur uit en verdwijn je in de menigte. Agent 47 lives to see another day.
Qua sfeer en belevenis lijkt men in Hitman: Absolution weer alles mooi voor elkaar te hebben. Uiteraard waren er een paar zaken die nog niet op punt stonden. Zo waren niet alle physics perfect in orde: mensen die door een trap vallen zonder schade of een klap die overduidelijk mis was en toch aankwam. Dat een agent zijn gevallen kompaan na 2 seconden al niet meer mist, lijkt ons ook nog voor verbetering vatbaar. De afwisseling van sluipen en potentieel grootse confrontaties (afhankelijk van je eigen beslissingen) zal de fans van de reeks in elk geval kunnen bekoren.