Deus Ex: Human Revolution
Deus Ex sloeg in 2000 in als een bom. Een wapen in je handen gepropt krijgen om vervolgens als een maniak een regen van kogels op alles en iedereen af te vuren, was toen schering en inslag, maar Deus Ex besloot dat het ook anders kon en schotelde de speler RPG-gentinte keuzes voor. Ga ik voor de frontale aanval en wordt het ‘eerst schieten, dan vragen’ of ga ik voorzichtiger te werk en probeer ik zonder bloedvergieten meer te weten te komen? Een virtueel leven is immers ook wat (bits en bytes) waard. Ook het upgraden van je wapens en vaardigheden werd op prachtige wijze uit een ander genre overgeheveld. De opvolger, Deus Ex: Invisible Wars, legde de lat jammer genoeg niet echt hoger, waardoor het uitkijken bleef naar een derde telg in de franchise.
De eerste beelden van Deus Ex: Human Revolution hebben hun doel zeker niet gemist. De verbluffende graphics trokken een lijn onder Deus Ex: Invisible Wars en maakten meteen duidelijk dat Square-Enix de lat bij deze titel niet hoog, maar ontzettend hoog zou leggen. Natuurlijk moet dan de daad bij het woord gevoegd worden en dus trokken we naar het hoofdkantoor van BigBen in Tubeke om te zien of Deus Ex: Human Revolution qua gameplay weer nostalgische tranen wist los te weken. Voor de ongeduldigen onder de lezers kunnen we zeggen dat we tranen met tuiten hebben geweend.
Om meteen met een vergelijking van jewelste uit te pakken, halen we er Half-Life bij. Na een mooie begeleide wandeling tot bij de grote baas van het bedrijf – te vergelijken met het rustige begin van de klassieker van Valve – breekt ook hier paniek los in het complex en is het jouw taak om de bron te gaan zoeken. Deze zoektocht, gecombineerd met het einde van deze introductie, doorstaat de vergelijking met Half-Life toch wel moeiteloos. Vervolgens de credits voorbij zien dwarrelen die Deus Ex: Human Revolution op je netvlies branden, is een prachtig einde van de beginsequentie.
Deus Ex Machinaal
Je eerste stappen in het universum van Deus Ex verlopen niet echt vlekkeloos en al snel ben je genoodzaakt om te teren op talloze elektronische implantaten om toch nog enigszins nuttig door het leven te stappen. De belichaming van alle hoogtechnologische snufjes is de zonnebril die Adam Jensen op zijn neus heeft geschoven. Zoals het een ware cyborg betaamt, krijgt onze ‘held’ extra informatie dankzij dit hulpmiddeltje, gaande van de naam van de personages tot een mini-map met de locatie en toestand van de tegenstanders.
Deze implementaties, in het spel ‘augmentations’ genoemd, zijn een perfecte manier om het RPG-element van Deus Ex opnieuw te introduceren voor zij die de eerste nog nooit hebben gespeeld (een schande, je had maar vroeger geboren moeten worden). Als cyborg heb je immers het voordeel dat je Matrix-gewijs vernieuwingen en verbeteringen kan aanbrengen aan je lichaam. Sta je wankel op je benen en kom je regelmatig 'hardzichtig' in contact met de benedenverdieping, dan installeer je gewoon een Icarus-module die ervoor zorgt dat je val wordt afgeremd en de schade zo beperkt wordt. Heb je schrik dat er in de volgende kamer 35 bloeddorstige hippies zitten te wachten die meteen ‘Kumbaya’ zullen zingen als ze je opmerken? Gebruik dan gewoon je ‘See through Walls’-verbetering en loop er in een grote kampvuurbocht om.
Uiteraard zit er een straf verbonden aan deze Augmentations. Voor je ze kan gebruiken, dien je Praxis Points te betalen, wat je kan beschouwen als activatiepunten. Elke nieuwe Augmentation vergt 2 Praxis Points en als je ze wil upgraden, betaal je 1 Praxis Point. Nu, de zoektocht naar Praxis Points is behoorlijk herkenbaar voor RPG-fans. De manier waarop je doorheen het spel gaat, levert specifieke XP-punten op. Heb je aangegeven dat je geen dodelijke slachtoffers wil maken (slecht idee, zoals later in de preview zal blijken), dan zal elke uitgeschakelde vijand je een bepaald aantal punten opleveren. Verzamel je er genoeg, dan kan je een Praxis Point verdienen om te besteden aan de uitbouw van je lichaam. Doordat de Praxis Points niet om je oren worden geslingerd, zal je dus wel degelijk goed moeten nadenken over welke piste je met je personage wil bewandelen. Ben je een rusher die graag zo luidruchtig mogelijk te werk gaat, dan zal je mogen investeren in extra armour en een weerslagvermindering. Eerder het stille type? Dan zijn Cloaking en de gave om door muren te kijken iets nuttiger voor jou.
FPS 2.0
Voor we de indruk zouden geven dat Deus Ex: Human Revolution een RPG is: het spel is en blijft een shooter. Vanaf het moment dat je het commando overneemt tot op het moment dat de eindcredits over het scherm rollen, zal je met een pointer (en eventuele bijhorende blaffer) te maken krijgen en ook geregeld schoten lossen. Hierbij vertoef je in het lichaam van je hoofdpersonage terwijl hij op zoek gaat naar de antwoorden op de vragen die hij vanaf het begin in de schoot geworpen krijgt.
Revolutionaire vernieuwingen moet je op dit vlak niet verwachten. Je kan inzoomen met een bepaalde knop; je schiet met de ene trigger en gebruikt de andere trigger voor je tweede wapen (of granaat of wat je ook wil gebruiken); je kan voorwerpen opnemen en verplaatsen en daarmee hebben we de gebruikelijke acties gehad. Toch doet Deus Ex: Human Revolution net dat tikkeltje meer.
Een van de pijlers is combat, maar ook stealth is voor de makers zeer belangrijk. Combineer deze twee zaken en je hebt nog een andere manier om tegenstanders uit te schakelen. Hierbij krijg je een kleine animatie te zien die duidelijk toont dat je eventjes de brute kracht gebruikt om hem de mond te snoeren. Kies je voor de niet-dodelijke manier, dan maak je minder lawaai, maar dan zal de tegenstander na een tijd wel terug wakker worden of zelfs wakker gemaakt kunnen worden door zijn vrienden. Ga je echter voor de dodelijke manier, dan moet je er wel zeker van zijn dat niemand in de buurt zit, want je zal sowieso meer lawaai maken.
Toch wil het spel je niet de vrije loop laten met stealth. Zulke acties vergen namelijk energie en na 2 of 3 stealth-uitschakelingen zal je zitten te huffen en te puffen omdat je niet meer kan. Gelukkig kan je jezelf heel wat problemen besparen door je tegenstander mee te zeulen en vervolgens in een kamer of achter het hoekje te dumpen, zodat zijn slaaphouding op de grond geen argwaan opwekt. Daar kan je hem dan eens goed fouilleren in de hoop nuttige zaken te bemachtigen. Slaat de paniek echter toe en wil je gaan lopen vooraleer die bruut achter het hoekje terugkeert, dan moet je wel hopen dat je niet in die mate panikeert dat je begint te lopen, want de AI is daarop ingespeeld en zal meteen op onderzoek gaan.
TPS 2.0
Wordt het toch tijd om de handen uit de (bionische) mouwen te steken, dan krijgen we van BigBen al snel te horen dat vele reviewers slechts met enorm veel moeite weten verder te geraken. 4Gamers geraakt zonder kleerscheuren door de beginstukken, maar door een verkeerde afslag (mag je behoorlijk letterlijk nemen) en een andere missiekeuze verschijnt de pittigheid van Deus Ex: Human Revolution voor onze neus om ons genadeloos op de knieën te duwen.
Eenmaal je de confrontatie aan moet gaan, is het namelijk best om zoveel mogelijk gebruik te maken van dekking. In deze stand past het spel zich echter aan en krijg je een third person-zicht, om zo te kunnen profiteren van de camera om meer van het slagveld te kunnen aanschouwen. Geen slechte keuze, maar wel even wennen voor de meesten ongetwijfeld. Muurtjes, planten, dozen, alles wat enigszins kogels zou tegenhouden is vanaf dan je beste vriend en kan je maar best zo innig mogelijk knuffelen. Met L1 zal je in cover kunnen gaan zitten en afhankelijk van waar je je bevindt, kan je naar andere plekken springen, rollen, stappen, draaien. De manier om hoekige schuilplaatsen snel te passeren, is wel iets omslachtiger en kan misschien nog wel een kleine tweak gebruiken voor release.
Maak echter goed gebruik van dekking, want als je denkt dat je Patton-gewijs gewoon kan blijven staan en dat alles aan gort kan geknald worden, dan zal je gelijk krijgen. Alleen zal jij de zeef zijn en niet de tegenstander. Zelfs op ‘normal’ bijt deze immers fel van zich af en krijg je heel wat tandengeknars gratis en voor niks aangeboden. Door je snel te verplaatsen, kan je de AI echter wel verschalken. In tegenstelling tot ettelijke andere games, waar je boze kompaan je blijft volgen met zijn pistool – ook al zat hij zelf met zijn rug naar jou toen je ging lopen – zal men in Deus Ex: Human Revolution de plaats bestoken waar je het laatst gezien bent.
Dat geeft je – zeker in samenwerking met je Augmentations – toch iets meer ademruimte. Zoals ons werd verteld en we bij deze kunnen beamen: “het is geen Call of Duty. Je moet nadenken en niet zomaar beginnen knallen”. Getuige daarvan onze trage, maar gestage vooruitgang, waarbij we heel geconcentreerd elke hoek gingen analyseren om met zo min mogelijk schade en lawaai verder te kunnen gaan.
RPG 2.0
Iets wat we in de gemiddelde shooter tegenwoordig ook niet te zien krijgen, vermits ze zich vooral focussen op een geleide ervaring met bliksemsnelle actie en een rotvaart, is een eigen keuze over hoe je iets wil aanpakken. Zo wisten we al te vertellen dat we zelf bij de eerste missie een aantal keuzes hadden gemaakt en dat deze niet zo handig bleken te zijn. Onze Augmentations waren ‘door muren kijken’ en ‘extra schade absorberen’. Daarnaast kozen we in het tussenfilmpje voor stealth en een lange-afstandswapen. Op zich geen verkeerde keuzes, tenzij de beslissingen daarna niet meteen overeenkomen met je wapenkeuzes. Een kort verslag:
Eenmaal aangekomen besloten we de trap naar beneden te nemen om meteen de eerste wachter op slinkse wijze schaapjes te laten tellen. Een patrouille die in drie richtingen kijkt en stapt verhindert onze doorgang naar de deur en vier Game Over’s later besluiten we de verdooftactiek achterwege te laten en gewoon een grote bocht te maken om uiteindelijk zonder een schot te lossen binnen te geraken. Na een helse tocht doorheen een magazijn dat doorzocht wordt door een half leger bevinden we ons naast een muurtje en onze Augmentation toont ons vier wachters die aan het patrouilleren zijn. Een ervan weten we te laten dutten vooraleer we de wc binnenstappen om ons te verschuilen op de pot zelf. Dit bleek geen slecht idee, want de drie overigen kwamen hun vriend terug wekken en het was even groot alarm, waarbij men even snel in de toiletten kwam kijken of we daar niet doodleuk achter de deur zaten. Korte tijd later hacken we nog even een console vooraleer onze sluipactie gigantisch mislukt en we wederom onder de zoden gestopt worden.
Nadien vernemen we dat we ook langs het dak hadden kunnen gaan, wat ons via een andere weg door het magazijn had gebracht, waardoor we dus eigenlijk nog minder last gehad zouden hebben. Als je bovendien andere Augmentations kiest en een andere aanpak – en dus een ander eindresultaat bekomt, kan het zijn dat je het verhaal vervolgens beïnvloedt of zelfs al de volgende missie. Ook hier druppelt het RPG-aspect weer mooi binnen. Deze afwisseling en deze mogelijkheden zaten ook al in de oorspronkelijke Deus Ex en het is prachtig om te zien dat de opties weer legio zijn in deze Deus Ex: Human Revolution.
Voeg hier nog prachtige muziek aan toe (die in wezen gewoon als soundtrack mag uitkomen) en gelikte graphics – al blijft een schaduw een vreselijk iets op een PlayStation 3 – en je mag weten dat we vol spanning van kamer naar kamer stapten. De pittige moeilijkheidsgraad van ‘normal’ kwam zelfs niet storend over, al weten we niet of we de controller niet door de kamer zouden gooien als het nog veel moeilijker wordt in latere levels. Op dat vlak lijkt de pc-versie wel een streepje voor te hebben, want vooral qua cover zal het hier iets makkelijker zijn, tenzij er nog wat getweakt wordt op consoles.